Texty, które wgniotły cię w fotel

Adrian

Ciekawi mnie, czy któryś z was po przesłuchaniu utworu, wraz ze słowami piosenki, miał takie wrażenie, że coś w nim pękło, i siedząc w swoim pokoju czuł, że przechodzi po nim dreszcz, czuł że gdzieś w głowie zapaliła się iskra, która ma szanse przerodzić sie w całkiem ładny porzar w którym spłoną wszystkie wcześniejsze zapatrywania? Wiem trochwę grafomańsko i dramatycznie. Mam jednka nadzieję, że tym wstępem oddałem przynajmniej część uczuć, które tłoczą się we mnie gdy taki utwór "wpadnie mi w łapy".

Tyle tytułem wstępu, a odpowiadając na pytanie w nim zawarte ja mam taką piosenkę. Właściwie kilka piosenek, które w jakiś sposób wpływają na mój osąd rzeczywistości. Czy jeśli chodzi o jakiś drażliwy temat, czy polityczne zapatrywania, czy poprostu jakieś ogólne postrzeganie świata, ludzi i relacji między nimi. Nie wymienię wszystkich na samym początku, żeby było o czym później pisać. Narazie podam tylko jeden tytuł: Bob Dylan i jego utwór Hurrican
Morzecie przesłuchać go pod tym adresem:

[link widoczny dla zalogowanych]

A dla tych, którzy nie wsłuchali się dokładnie w słowa, text można znaleźć tutaj:

[link widoczny dla zalogowanych]

DODANE:
Cholera, zapomniałem o tłumaczeniu. Całkiem niezłe znajduje się tutaj.
[link widoczny dla zalogowanych]

Kaban · Wysłany: Pon 18:52, 17 Mar 2008 Temat postu:

Aby tekst wgniótł w fotel musi posiadać dobrą oprawę muzyczną. Tak naprawdę to właśnie odpowiednio nacechowana klimatycznie aranżacja staję się główną przyczyną, która skłania nas do reflekcji. Ot, moja skromna opinia.

Co do tekstów, które "wgniotły" mnie w fotel - jest ich całe mnóstwo. Do głowy przychodzi mi w tej chwili "Invisible Man" Marillion. Co jak co, ale Hogarth wspiął się w owym utworze na liryczne wyżyny. Jest też w nim mały ukłon w stronę polskich fanów.

Postanowiłem zamieścić tłumaczenie autorstwa Jakuba Rynieckiego i Adama Dąbrowskiego, które w mej opinii zasługuje na uznanie (de facto drugi z panów to niemalże nadworny tłumacz Marillion na polski).

The Invisible Man

Świat oszalał
A ja przestałem czuć
Nie powinienem tego mówić
Ale tak się stało.
Wyślizgnął mi się z rąk, gdy przestałem uważać
Ja się nie zmieniłem
Przysięgam, że nie
Więc jak to się stało?

Nie czułem
Gdy traciłem się…

Moje ciało zniknęło

Ale oczy zostały
Lewitując. Obserwując.
Zimny jak duch, świadek ulicy.
Skryty w podziemiach
Wenecji, Wiednia,
Budapesztu, Krakowa i Amsterdamu

Stałem się niewidzialnym człowiekiem

Niewidzialne serce bijące wbrew tobie
Niewidzialny puls, cichutko łkający

Wrzeszcze swe imię w miejscach publicznych
Nikt nie zauważa
Nikt nie rozumie
Stoję kompletnie bez ruchu
Na środku ulicy
Czekam cierpliwie
Czekam cierpliwie
Cierpliwie
Ale samochody nie skręcają

Wsłucham się w twoje modlitwy
Szeptane w samotności
Jestem tym kogo czułaś w pobliżu
Zaraz za tobą u Św. Stefana
Zapalałaś świeczkę
Błogosławieństwa w zimnym nocnym powietrzu

Widzę twój oddech
Będę patrzył, jak odchodzisz
Z bardzo wysoka
Jak przechodzisz przez park
W jesiennym świetle
W jesiennym świetle
W jesiennym świetle

Jeśli zamknę oczy
Mogę dojrzeć miejsce, gdzie mieszkasz
Wspiąć się po spiralnych schodach
Do twojego mieszkania
Zapach, gdy szykujesz
Jego wieczorny posiłek
Muszę patrzyć w przerażeniu
Gdy jest okrutny dla ciebie
W straszliwej ciszu
Gdy się z nim kochasz
Nie mogę podnieść ręki
Ręki, by go powstrzymać
Ja nie istnieje. Co mogę zrobić?
Co mogę zrobić?

Będę krzyczał ci do ucha
Gdy mnie mijasz
Obejmę cię ramionami
Nic nie usłyszysz, nic nie poczujesz
Będę szedł krok w krok za tobą
Będę chciał ci pomóc
Gdy przechodzisz
Przechodzisz przeze mnie.

Stałem się niewidzialnym człowiekiem
To wszystko czym jestem
Niewidzialnym

Przeczytałem wszystkie twoje listy
Wiem, co w sobie zawierasz
Śniłem twoje sny
Moja głowa
Moja głowa jest nawiedzona
Będę wrzeszczał raz jeszcze
Jestem kompletnie normalny
Jestem całkowicie świadomy
Ale jestem
Niewidzialnym człowiekiem
Jestem
Niewidzialny

Mów do mnie
Dostrzegaj mnie
Pokaż mi się
Zwierz mi się… albo
Zostaw mnie.

Polecam rzecz jasna cały utwór. Aranżacja odpowiednio dawkuje napięcie i sam tekst zdaje się tworzyc w umyśle słuchacza doskonały obraz przeżyć podmiotu lirycznego.

GanJa · Wysłany: Pon 20:02, 17 Mar 2008 Temat postu:

Po przeczytaniu tekstu "The Invisible Man" który wkleił Kaban stwierdziłam że muszę przesłuchać tę piosenką i .... kurva rzeczywiście wgniata w fotel

Zibi · Wysłany: Wto 1:30, 18 Mar 2008 Temat postu:

No Marillion to takie wesole swetry ; )

Adrian · Wysłany: Śro 16:48, 19 Mar 2008 Temat postu:

No cóż nie da się nie zgodzić ze słowami Kabana. Dobry tekst zawsze szedł we spół z dobrą muzyką oddającą treść i emocje towarzyszące "podmiotowi lirycznemu". Smile

ps. Rzeczywiście Invisible man to "wgniatacz" zresztą jak spora część repertuaru panów w "wesołych sweterkach" jak to ładnie Zibi zauważył. Cool

Kaban

Co by temat wrócił w do łask postanowiłam rzetelnie wyselekcjonować z trzech tekstów, które przyszły mi przed chwilą do głowy jeden szczególny, wyjątkowy i sprawiający, iż sam zastanawiam się "kurde, jak można coś takiego napisać, cholera, tez bym tak chciał". Selekcja wyłoniła tekst, którego autora wszyscy z pewnością skojarzą. Chodzi bowiem o wujaszka Watersa i dziadków z Pink Floyd ze swym nieśmiertelnym "Time".

Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an offhand way
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain
You are young and life is long and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you
No one told you when to run, you missed the starting gun

And you run and you run to catch up with the sun, but it's sinking
Racing around to come up behind you again
The sun is the same in a relative way, but you're older
Shorter of breath and one day closer to death

Every year is getting shorter, never seem to find the time
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time has gone, the song is over, thought I'd something more to say

Home, home again
I like to be here when I can
When I come home cold and tired
It’s good to warm my bones beside the fire
Far away across the field
The tolling of the iron bell
Calls the faithful to their knees
To hear the softly spoken magic spells.